De realiteit
Vandaag de realiteit van leukemie. Het haar is eraf
Vorige week vrijdag toen ik haar haar borstelde had ik een borstel vol haar. Dat was ff schrikken. Je weet dat het een x gaat gebeuren maar toch! De dagen erna was de borstel iedere x vol. Snel 2 bandana s besteld via internet inmiddels ook 2 mutsen gekregen. De laatste 2 dagen ging het wel erg hard. Zelfs Pim trok onbewust de haren van zijn zus eruit. En dat voelt ze niet,dat is wel een raar gezicht. Overal lagen haren in bed,de shirt er helemaal onder en de knuffels. Vandaag liep ik naar boven om wat te halen. Toen ik terug kwam lag er een hoop haren op de bank. En Emma had een hand vol in haar hand en zei mij haren zitten los. En wijst ook naar de kale plek op haar hoofd. Ze had de haren er zelf uitgetrokken. Ik ging het haar nog naar achteren borstelen maar het zag er niet uit. Muts op zei emma. Ja meissie. Zal ik het er af knippen En dat was goed. Toen zei papa met het scheerapparaat is mooier. En dat was ook goed. Het is nu een paar mm. Helemaal kaal wilde ze niet vond ze eng met het scheerapparaat. Meteen deed ze een muts op. Ook vroeg ze lachen de mensen mij niet uit mama. Nee meissie ze schrikken misschien een beetje van je. Na een paar uur toen de visite er was ging de muts af en zei Kijk ik ben kaal. En deed de muts ook niet meer op. Later ging ze gewoon met de nichten en neefjes spelen. Ze ging er eigenlijk best makkelijk mee om en dat maakt het voor ons ook een stuk aangenamer.